Alar-ligament: anatomie en klinische implicaties

Deel het met uw bezorgde dierbaren
0
(0)

Definitie en anatomie

De alar ligamenten zijn ligamenten die de tand van de as verbinden (benige projectie ter hoogte van de tweede) gewerveld cervicale C2) naar de knobbeltjes van het mediale aspect van de occipitale condylus. Ze strekken zich bijna horizontaal uit, waardoor er tussen hen een hoek van minimaal 140° ontstaat.

Deze ligamenten bevinden zich aan weerszijden van de schedel en zijn korte, sterke vezelachtige koorden die de functie hebben om de laterale bewegingen van het hoofd te controleren wanneer het naar links en rechts draait, waardoor overmatige rotatiebewegingen worden voorkomen. Het rechter alar-ligament bijvoorbeeld, in gestrekte positie (in cervicale flexie), voorkomt overmatige cervicale rotatie naar links.

Evenzo maakt de anatomische opstelling van de alar-ligamenten het mogelijk om de schedel aan de as te fixeren en de wervels C1 en C2 (vooral tijdens cervicale rotatie).

Klinische beoordeling

De alar-ligamenten zijn gevoelig voor scheuren als er kracht wordt uitgeoefend wanneer het hoofd overmatig roteert terwijl het in flexie is.

Als een alar-band is gescheurd, neemt de amplitude van de rotatie van het hoofd ten opzichte van de nek toe (boven de normale limiet van 20 graden) aan de contralaterale zijde, wat kan leiden tot cervicale instabiliteit.

Stabiliteitstest

Bepaalde klinische tests kunnen worden gebruikt om de integriteit van de alar-ligamenten (en dus de stabiliteit van de bovenste halswervels) te beoordelen:

Laterale buigtest

Bij het uitvoeren van deze test stabiliseert de therapeut deprocessus spinosus en ruggengraatblad van de as (C2-wervel). Lichte compressie wordt toegepast over de schedel om laterale flexie van de atlanto-occipitale te vergemakkelijken. Passieve laterale flexie wordt dan toegepast door de therapeut, wat gelijk staat aan het richten van het oor aan de te beoordelen zijde naar de tegenoverliggende schouder.

Als de fixatie van de as goed gebeurt, mag er geen laterale flexie optreden (negatieve test). Het wordt ook aanbevolen om de test in 3 vlakken uit te voeren (neutraal, in cervicale flexie en in cervicale extensie) om rekening te houden met de variatie in de oriëntatie van het alaire ligament. Een positieve test wordt genoteerd als er sprake is van overmatige laterale flexiebeweging in de 3 geëvalueerde vlakken. Dit zou duiden op een waarschijnlijke laesie van het alar-ligament.

Rotatietest

Om deze test uit te voeren, wordt de as (twee halswervels, of C2) door de therapeut gefixeerd met behulp van een lumbrische greep door de laminae en het processus spinosus van C2 te stabiliseren. De schedel wordt dan vastgegrepen en geroteerd, waardoor het achterhoofd en de atlas (eerste halswervel, of C1) meedraaien. Wat betreft de laterale flexietest wordt de test herhaald in 3 posities (neutraal, flexie, extensie).

Normaal gesproken ligt een acceptabele rotatie-amplitude tussen 20 en 40 graden (negatieve test), hoewel deze limieten onderhevig zijn aan enige variatie. Er moet rekening worden gehouden met laksheid in de 3 beoordeelde posities om de test als positief te kwalificeren. Deze laksheid zou wijzen op een gescheurde alar ligament die idealiter zou moeten worden bevestigd door een onderzoek vanmedische beeldvorming.

pathologie

Naast traumatische verwondingen aan de alar-banden (bijvoorbeeld tijdens een auto-ongeluk), kunnen deze ligamenten vatbaar zijn voor verkalkingen. Deze aandoening is echter relatief zeldzaam.

Verkalking van de alar ligamenten kan soms nekpijn en nekpijn veroorzaken. Dit zou verklaard kunnen worden door kalkafzettingen ter hoogte van deze ligamenten. Hoewel magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en CT-scans deze calciumafzettingen beter kunnen identificeren, zijn röntgenfoto's van de cervicale wervelkolom ook hun diagnose toelaten.

De differentiële diagnose van betrokkenheid van het alar-ligament omvat de volgende voorwaarden:

In termen van behandeling verschilt het niet van conventionele cervicale schade en omvat het de volgende modaliteiten: relatieve rust, medicatie, immobilisatie indien nodig, fysiotherapie, infiltratie in refractaire gevallen, enz.

referenties

  • https://en.wikipedia.org/wiki/Alar_ligament
  • https://www.physio-pedia.com/Alar_Ligament_Test
  • https://radiopaedia.org/articles/alar-ligament-calcification?lang=us

Was dit artikel nuttig voor u?

Geef aan dat je het artikel waardeert

Lezersbeoordeling 0 / 5. Aantal stemmen 0

Als u baat heeft gehad bij dit artikel

Deel het alsjeblieft met je dierbaren

Hartelijk dank voor uw terugkeer

Hoe kunnen we het artikel verbeteren?

Terug naar boven