Heuposteonecrose: de complete gids

Artikel beoordeeld en goedgekeurd door Dr Ibtissama Boukas, arts gespecialiseerd in huisartsgeneeskunde

deheup osteonecrose is de meest voorkomende vorm van osteonecrose. Het wordt gevonden bij jonge proefpersonen. Het veroorzaakt symptomen die bij de patiënt snel invaliderend worden. We zien dat het een pathologie is die meer mannen dan vrouwen treft. Het kan unilateraal of bilateraal zijn.

Om erachter te komen of uw liespijn osteonecrose van de heup is of niet, bent u hier aan het juiste adres. Dit populaire artikel informeert u over alles wat u moet weten over deze ziekte. Het herinnert aan de anatomie van de heup, somt de vele oorzaken en risicofactoren voor osteonecrose van de heup op. U vindt er ook de symptomen, hoe de diagnose te stellen en vervolgens hoe deze ziekte te behandelen. 

Definitie en anatomie

 

Definitie

 

deheup osteonecrose wordt gedefinieerd door het vroegtijdig afsterven van botweefsel in een van de botten waaruit het heupgewricht bestaat. Deze voortijdige dood treedt op na een defect in de bloedtoevoer naar het bot. Het volgt dan een gebrek aan zuurstofvoorziening van het bot, gevolgd door een gebrek aan regeneratie en dus de vernietiging ervan. Het gedeelte van het heupgewricht dat gewoonlijk wordt aangetast, is de heupkop. We hebben het dus overosteonecrose van de heupkop.

heup anatomie

De heup is het gewricht dat de romp verbindt met elke onderste ledemaat door de verbinding van het bekken en de dij. Dit is het coxo-femorale gewricht (coxaal bot voor het bekkenbeen en dijbeen voor het dijbeen). Het is een gewricht dat een zeer belangrijke rol speelt in de statica en dynamiek van het lichaam. Het moet stabiel zijn tijdens het dragen van de last van de romp tijdens het lopen en staan.

Er zijn twee heupgewrichten (links en rechts). Het heupgewricht is opgebouwd uit vele anatomische elementen. Allereerst zijn er de twee gewrichtsvlakken van de uiteinden van de twee heupbeenderen (coxaal bot en dijbeen).

 

• Het acetabulum of acetabulum: het is de halfronde holte van het uitwendige vlak van het coxale bot. Het articuleert met de kop van het dijbeen.
• De kop van het dijbeen: Het heeft een bolvorm en past perfect bij het acetabulum. 

Dan zijn er de andere delen van het dijbeen die zijn:

 

• De femurhals: het bevindt zich tussen de heupkop en de trochanter major.
• De trochanter major: Het is een volumineus benig uitsteeksel in het verlengde van het lichaam van het dijbeen, diafyse genaamd.
• De trochanter minor: is een klein benig kegelvormig uitsteeksel onder en achter de femurhals.

De verschillende anatomische structuren die de stabiliteit van het heupgewricht behouden zijn:

 

• de kraal
• Het gewrichtskapsel
• de ligamenten (ilio-femoraal Bertin, pubo-femoraal, ischio-femoraal)
• Spieren (abductoren, adductoren, interne rotators, externe rotators, heupflexoren, heupextensoren).

De heup is in staat om bewegingen uit te voeren in alle drie de vlakken van de ruimte.

Daarnaast heeft dit gewricht ook zenuwen. De twee belangrijkste zenuwen van de heup zijn de zenuw ischias posterior en de femorale zenuw anterieur.

Oorzaken van osteonecrose van de heup

Traumatische oorzaken

• Complexe breuken van de heupbeenderen (met meerdere breuklijnen en verplaatsingen van de botfragmenten): dit type breuk komt vaak voor bij ouderen.
• heup dislocatie : Het komt overeen met de totale verplaatsing van de heupkop ten opzichte van het acetabulum, waardoor een breuk in de continuïteit van het gewrichtsoppervlak ontstaat.

In beide hierboven genoemde gevallen kan er compressie of schade zijn aan de bloedvaten die de twee uiteinden van de heupbotten voeden. Vandaar de osteonecrose van de heup door vernietiging van het botweefsel dat afsterft.

Niet-traumatische oorzaken

Niet-traumatische oorzaken van osteonecrose van de heupkop zijn aandoeningen die ervoor zorgen dat de kleine bloedvaten die de benige uiteinden van de heup voeden, stoppen met circuleren.

• Overmatig chronisch alcoholgebruik
• roken
• Obesitas en hyperlipidemie

• Langdurig gebruik van corticosteroïden
• Chemotherapie
• Bestralingstherapie
• Onvoldoende rénale chronique
• bloedingsstoornissen
• Syndroom van Cushing
• ziekte van Gaucher
• HIV-AIDS
• Lupus en andere auto-immuunziekten van het bindweefsel
• Sikkelcelziekte: Osteonecose van de heupkop komt zeer vaak voor bij sikkelcelpatiënten.

• Tumoren
• Decompressieziekte (duikers komen te snel naar de oppervlakte)
• Idiopathisch (zonder concrete oorzaak in ongeveer 20% van de gevallen).

symptomen

 

Het belangrijkste symptoom van osteonecrose van de heup is: douleur. Omdat de botten verzwakt zijn door het gebrek aan bloed, ontstaan ​​er microfracturen. Deze fracturen hebben meer betrekking op de heupkop omdat deze het gewicht van het lichaam ondersteunt. De pijn komt dus van deze laesies en is gelokaliseerd in de lies, bil of dij. Het kan een douleur plotseling ontstaan, spontaan of progressief, optredend tijdens beweging en afnemend in rust.

Het volgt dan het tweede symptoom, namelijk de kreupelheid of ongemak tijdens activiteiten van het dagelijks leven.

Diagnostisch

 

De arts maakt de diagnostische hypothese van osteonecrose van de heup in het licht van mechanische pijn in de heup. Een zorgvuldige anamnese kan risicofactoren onthullen, zoals overmatige en chronische consumptie van alcohol en tabak, of een bepaalde medische geschiedenis.

Bij lichamelijk onderzoek kan de arts een beperkt bewegingsbereik van het aangetaste heupgewricht hebben in vergelijking met de gezonde heup. Hij kan ook een ongelijkheid tussen de twee onderste ledematen vinden.

De diagnose osteonecrose van de heup wordt bevestigd door standaard röntgenfoto's als de pathologie al gevorderd is. De röntgenfoto zal in dit geval een deformatie van de kop van het dijbeen (dat niet langer bolvormig is) laten zien en wordt verbrijzeld.

Magnetic Resonance Imaging (MRI) zal worden uitgevoerd als de röntgenfoto niet overtuigend was. Het kan wijzen op een mogelijke ineenstorting van het bot of een heup artrose. Beeldvormend onderzoek moet altijd op een vergelijkende manier worden gedaan, ongeacht de aangedane zijde.

Daarnaast zal een bloedonderzoek nodig zijn om te zoeken naar een mogelijke onderliggende pathologie die verantwoordelijk is voor de osteonecrose.

 

Behandeling van osteonecrose van de heup: wat te doen?

 

Niet-chirurgische middelen

 

Dit zijn middelen die de ziekte niet behandelen of de progressie ervan vertragen, maar ervoor zorgen dat de symptomen worden verlicht:

• Ontstekingsremmers en andere pijnstillers
• Vermindering van fysieke activiteit
• Rust (stoppen met zwaar tillen)
• Fysiotherapie.

Chirurgische middelen

• La centrale decompressie

Het bestaat uit het verminderen van de druk in het bot door een of meer gaten in het aangetaste bot te maken. Dit verlost de patiënt van zijn pijn. Volledige genezing van de necrotische heupkop kan worden bereikt door de eigen botcellen van de patiënt in het heupgewricht te injecteren. Deze verbetering van de centrale decompressiemethode is bedoeld om de regeneratie van dood bot te bevorderen.

• La bottransplantaat

Het is de vervanging van het necrotische (dode) deel van het bot door een ander stuk bot in goede staat (transplantaat) dat uit een ander deel van het lichaam is genomen. Dit transplantaat stimuleert de vorming van gezonde botcellen in het aangetaste deel.

• deosteotomie 

Tijdens deze ingreep wijzigt de specialist de positie van het aangetaste bot zodat het gewicht van het lichaam nu op een gezond deel van het botuiteinde rust.

• deTotale heupartroplastiek

Het is de totale vervanging van het aangetaste heupgewricht door een heupprothese. Het is tegenwoordig mogelijk dankzij de steeds moderner wordende ontwikkeling van het technische platform en de beheersing van recente bedieningstechnieken. Het is dus mogelijk dat een patiënt die deze procedure heeft ondergaan, na drie maanden de meeste van zijn dagelijkse activiteiten hervat. De geplaatste prothesen gaan meer dan vijftien (15) tot twintig (20) jaar mee.

 

het voorkomen

 

• Matiging van het voorschrijven van corticosteroïden door artsen
• Respecteer de regels van decompressie tijdens de duiken
• Vermijd alcohol- en tabaksmisbruik.

Conclusie

 

deheup osteonecrose is ook deosteonecrose van de heupkop omdat zij het is die het gewicht van het lichaam in dit gewricht ondersteunt. Het kan worden veroorzaakt door een traumatisch of niet-traumatisch letsel, waaronder sikkelcelziekte.

De gebruikelijke symptomen zijn a mechanische pijn in de lies en kreupelheid.

De diagnose is gebaseerd op symptomen, bewegingsbeperking van de aangedane heup, misvorming van de heupkop op standaard röntgenfoto's of specifieke laesies op MRI.

Naast niet-chirurgische maatregelen om de symptomen te verlichten, bestaan ​​er verschillende chirurgische technieken die tot volledig heupherstel kunnen leiden. De meest effectieve en meest toegepaste bij jonge patiënten is de heupprothese totaal.

Het vermijden van tabak en alcohol, evenals gecontroleerd gebruik van corticosteroïden, verminderen het risico op het ontwikkelen van osteonecrose van de heup.

Als je het artikel leuk vond, deel het dan op je sociale netwerken (Facebook en anderen, door op de onderstaande link te klikken). Hierdoor kunnen uw familieleden en vrienden die aan dezelfde aandoening lijden, profiteren van advies en ondersteuning.