Neurologisch onderzoek: te volgen procedures (klinische tests)

Artikel beoordeeld en goedgekeurd door Dr Ibtissama Boukas, arts gespecialiseerd in huisartsgeneeskunde

In geval van problemen of dysfunctie van het zenuwstelsel, de dokter voert een neurologisch onderzoek. Je vraagt ​​je waarschijnlijk af wat het is? Allereerst moet worden opgemerkt dat dit onderzoek niet mag niet verwarren met een psychiatrisch onderzoek, die zich in plaats daarvan richt op gedragsafwijkingen.

Het neurologisch onderzoek evalueer vooral de werking van het zenuwstelsel door middel van verschillende tests en procedures die moeten worden gevolgd. We gaan het hebben over de procedures die nodig zijn tijdens een neurologisch onderzoek.

Wat is een neurologisch onderzoek?

Een neurologisch onderzoek is een klinisch onderzoek dat bestaat uit het analyseren van de toestand van het zenuwstelsel en de uitvoering van de functies die eraan zijn toegewezen. Het is dan een volledige verkenning van het zenuwstelsel. deze beoordeling bestudeer alle functies gecontroleerd en gecontroleerd door dit systeem.

Anatomisch omvat het zenuwstelsel het zenuwstelsel centraal (hersenen, ruggenmerg), zenuwstelsel perifeer (zenuwen…) en het zenuwstelsel vegetatief (orthosympathisch, parasympathisch en enterisch). Elk element van dit systeem speelt een specifieke rol.

De hersenen en het ruggenmerg voorzien in alles wat met de bewustzijnsstaat te maken heeft. Omgekeerd zorgt het vegetatieve systeem voor de automatische functies, zelfs als het individu in coma is.

Kortom, het zenuwstelsel is de belangrijkste speler in bewustzijn, intelligentie, kennis, memorisatie, gedrag, communicatie, pijnbeheersing, regulatie van interne en externe organen. Het zorgt ook voor verschillende cycli door de afscheiding van verschillende hormonen. Kortom, zijn functies zijn essentieel.

Neurologische beoordeling is gebaseerd op het onderzoek van cognitieve functies (kennis, herinneringen, etc.), zintuigen, gevoeligheid, reflexen en motoriek.

Aldus neurologisch onderzoek compleet is lang. Het vraagt ​​veel tijd. Daarom moet hij zich laten leiden door het stellen van voorlopige diagnoses: anamnese of verhoren van de ziektegeschiedenis, de symptomen die de patiënt voelt, de antecedenten... Eerst worden de relatieve onderzoeken uitgevoerd en vervolgens indien nodig afgerond.

Indicaties voor een neurologisch onderzoek

Het neurologisch onderzoek wordt meestal uitgevoerd wanneer de arts ziekten, pathologieën of trauma's constateert waarbij: afwijkingen of functiestoornissen van het zenuwstelsel. Het is geïndiceerd om verschillende syndromen te identificeren, zoals syndromen:

• centrale motor (piramidale, extrapiramidale, abnormale bewegingen);
• perifere motorsyndromen (myogeen, myasthenisch, perifeer neurogeen);
• sensorische syndromen;
• evenwichtsstoornissen;
• andere syndromen (bijvoorbeeld: meningitis).

Klinische tests tijdens een neurologisch onderzoek

Neurologisch klinisch onderzoek vereist het volgen van een specifieke procedure. Ten eerste gebruiken we op hardwareniveau:

• een reflexhamer;
• absorberend katoen;
• naalden;
• een stemvork;
• een tongspatel;
• koud- en warmwaterleidingen;
• een zaklamp ;
• een oftalmoscoop.

Vervolgens moeten de uit te voeren tests een zeer specifieke volgorde volgen:

• studie van hogere functies;
• opeenvolgende studie van hersenzenuwen, lopen, spierkracht en tonus, reflexen, motorische coördinatie;
• gevoeligheidsonderzoek.

Onderzoek van de andere systemen (cardiovasculair, abdominaal, pleuropulmonaal, osteo-articulair), van de lymfeklieren, van de schildklier en van de huidbedekking, mag niet achterwege blijven.

Hier zijn enkele details over deze tests:

Onderzoek van de hersenzenuwen

Het onderzoek van de hersenzenuwen betreft met name de optische, olfactorische, occulo-motorische en spinale zenuwen.

Loop- en sta-onderzoek

Voor dit type fysieke neurologische test, wordt de patiënt gevraagd om heen en weer te lopen en met de voeten bij elkaar te staan. Dit maakt het mogelijk om de as van het lichaam en het evenwichtsvermogen van het onderwerp te observeren.

Onderzoek van spiertonus

Omspiertonus beoordelen, wordt de patiënt onderworpen aan oefeningen waarbij de verschillende gewrichten in rust worden bewogen.

Spierkrachttest

Het onderzoek van spierkracht maakt gebruik van twee soorten technieken.

• La Barré manoeuvre : de patiënt strekt beide armen enkele seconden horizontaal in anteflexie. Normaal houdt de patiënt zich probleemloos aan beide kanten vast (tegen de zwaartekracht in).
• La Mingazzini-manoeuvre: het bestaat uit het vragen van de patiënt die op zijn rug ligt om de 2 onderste ledematen enkele seconden op te tillen, heupen en knieën 90 gebogen. Normaal houdt de patiënt de Mingazzini zonder problemen aan beide kanten vast (tegen de zwaartekracht in).

Spierkrachten worden bilateraal per segment onderzocht. Ze worden beoordeeld op een schaal van 0 tot 5. Beide kanten moeten worden vergeleken.

Studie van reflexen

De studie van reflexen omvat over het algemeen twee soorten tests.

• Osteotendineuze reflextesten: ze worden uitgevoerd ter hoogte van de bovenste en onderste ledematen. Men kan bijvoorbeeld het onderzoek van de bicipitale reflex aanhalen door de percussie van de pees van de biceps [bij de meeste van de elleboog van de patiënt]. De reactie moet een flexie van de onderarm van de patiënt zijn met een samentrekking van zijn biceps.
• De mucocutane reflextest om reacties op huid- of slijmvliesaanrakingen te detecteren (bijv. ogen, anus, enz.).

Beoordeling van spiercoördinatie

voor spiercoördinatie testen, kan men de patiënt bijvoorbeeld vragen om het topje van zijn wijsvinger snel op het puntje van zijn neus of zijn oor te leggen.

De gevoeligheidstest

De gevoeligheidstest is van toepassing op:

• la oppervlakkige gevoeligheid : aanraking, warmte, koude;
• la diepe gevoeligheid : bij bijvoorbeeld trillingen;
• la ontwikkelde of gecombineerde gevoeligheid: het wordt specifiek gebruikt in gevallen van corticale schade om het vermogen van de patiënt om verschillende stimuli te onderscheiden te beoordelen.

Aanvullende beeldvormende onderzoeken bij neurologisch onderzoek

voor voltooi de verkenning van het zenuwstelsel en met nauwkeurigere gegevens zijn aanvullende onderzoeken nodig. Ze omvatten voornamelijk beeldvorming, elektro-neuromyogram en elektro-encefalogram of EEG.

medische beeldvorming

Soms essentieel, geeft beeldvorming meer details om de diagnose te kennen en een specifieke behandeling vast te stellen.

Röntgenscanner

De röntgenscanner wordt speciaal uitgevoerd in noodgevallen en maakt het gemakkelijk om afwijkingen op te sporen, zelfs als ze gecamoufleerd zijn. Men kan bijvoorbeeld het geval van een hematoom nemen, in intercerebrale positie, of tussen de hersenen en de schedeldoos.

MRI (Magnetic Resonance Imaging)

In tegenstelling tot CT wordt bij MRI geen straling gebruikt. Als met een MRI hersenen, we kunnen duidelijk een studie van de hersenen doen, MRI medullair laat toe om de afwijkingen van het ruggenmerg te analyseren. Dit onderzoek is vaak geïndiceerd voor bijvoorbeeld een beroerte.

Electro-neuromyogram of ENMG

ENMG, elektro-neuromyogram of elektromyogram (EMG) beoordeel de relatie tussen zenuwvezels en spieren.

Het bestaat uit het bestuderen van de geleidingssnelheid van motorvezels en sensorische vezels. Tijdens het onderzoek voert de patiënt verschillende tests uit die de spieren herhaaldelijk stimuleren. Tegelijkertijd registreert een apparaat de elektrische activiteiten van de spier.

We gebruiken elektroden die op de huid worden geplaatst of licht in de spieren worden geduwd. Deze elektroden worden vervolgens aangesloten op een apparaat dat de resultaten registreert. Deze laatste worden gepresenteerd in de vorm van traceringen die de geleidingssnelheid van de elektrische impuls in de zenuwen en de snelheid van voortplanting weergeven.

Dit onderzoek geeft aanvullende informatie over perifere zenuwaandoeningen (trauma, neuropathie, etc.), spinale motorneuronaandoeningen, spierziekten (myopathie) en myasthenie (verbindingsstoornis tussen zenuwen en spieren).

Elektro-encefalografie of EEG

Dit examen bestaat uit: meet de elektrische activiteit van de hersenen, meer bepaald neuronen.

Om dit te doen, worden op zeer specifieke punten elektroden die op een apparaat zijn aangesloten, op de hoofdhuid van de patiënt geplaatst. Het apparaat slaat de resultaten vervolgens op als sporen.

Deze methode helpt enorm bij de evaluatie en analyse van de verschillende hersengolven (delta, theta, beta, alpa).

Het maakt het mogelijk om de aanwezigheid van neurologische aandoeningen te benadrukken die verband houden met disfuncties of anomalieën van cerebrale activiteit. Het geeft meer informatie over epileptische syndromen, beroertes en encefalitis.

Pathologieën vermoed tijdens een neurologisch onderzoek

detentamen neurologisch komt meestal voor bij:

• neurodegeneratieve ziekten(die resulteren in een afbraak van bepaalde zenuwcellen): de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson, multiple sclerose, amyotrofische laterale sclerose of de ziekte van Charcot, de ziekte van Huntington, enz.;
• anders neurologische ziekten zoals chronische pijn, epilepsie, verschillende vormen van intellectuele achterstand, taalstoornissen, autisme, meningitis, meningo-encefalitis, beroertes, enz.

bronnen

https://www.cen-neurologie.fr/fr/premier-cycle/examen-neurologique

https://www.vocabulaire-medical.fr/encyclopedie/305-neurologie-premiere-partie-les-examens

https://www.msdmanuals.com/fr/professional/troubles-neurologiques/examen-neurologique

https://www.infosante.be/guides/examen-du-systeme-nerveux-examen-neurologique

https://fr.wikipedia.org/wiki/Examen_clinique_neurologique