Artikel beoordeeld en goedgekeurd door Dr Ibtissama Boukas, arts gespecialiseerd in huisartsgeneeskunde
Vernoemd naar de Amerikaanse neuroloog Hugh Patrick, is de Faber-test (ook bekend als de Patrick-test of figuur 4) een klinische pijnprovocatietest gericht op het diagnosticeren van pathologie in de heup, lumbale regio of sacro-iliacale regio. Dit artikel beschrijft de indicaties voor de test, de procedure en de interpretatie ervan.
Ga direct naar het gedeelte dat u interesseert
Anatomie en definitie
Het heupgewricht wordt gevormd door de kop van het dijbeen die articuleert met het acetabulum van het bekken. Dit gewricht dient als de belangrijkste schakel tussen het onderste lidmaat en de romp en werkt over het algemeen in een gesloten kinematische keten (het ondersteunt regelmatig het gewicht van het lichaam wanneer het been aan de grond is verankerd).
De mogelijke bewegingen van het heupgewricht zijn flexie, extensie, abductie, adductie, interne rotatie en externe rotatie. De ligamenten in het heupgewricht werken om de stabiliteit te vergroten, net als de acetabulum labrum.
Faber is een acroniem voor flexie (F), abductie (AB) en externe rotatie (ER) van de heup waarbij deze drie gecombineerde bewegingen de eerder genoemde gewrichten belasten.
Indicaties
De Faber-test wordt voornamelijk gebruikt om heuppathologie te identificeren door druk uit te oefenen op het coxo-femorale gewricht, naast het lumbale gebied en het sacro-iliacale gewricht. Musculoskeletale pathologieën kunnen pijn veroorzaken tijdens de test.
Als de pijn in de lendenen of billen wordt gevoeld, kan dit wijzen op de volgende pathologieën:
Lage rugpijn
heup pathologie
In combinatie met andere tests zoals mobiliteit en heupkracht, evenals andere specifieke tests, kan de Faber-test een nuttig hulpmiddel blijken te zijn voor de behandelaar bij het nemen van de beslissing om te verwijzen naar een medische beeldvorming of andere meer gedetailleerde beoordelingen.
procedure
De patiënt wordt in rugligging (op de rug) gelegd. Het beoordeelde been wordt in positie geplaatst om een 4 te vormen (meer specifiek, de heup wordt gepositioneerd in flexie, abductie en externe rotatie). De buitenkant van de beoordeelde enkel moet na het positioneren van het been voor de Faber-test op de tegenoverliggende dij rusten.
Bij het stabiliseren van de andere kant van het bekken (ter hoogte van de antero-superieure iliacale wervelkolom), oefent de beoordelaar een kracht uit die erop gericht is de knie van het aangedane been naar de tafel te duwen. Dit komt overeen met een gecombineerde beweging van flexie, abductie en externe rotatie. Aan het einde van de beweging kunnen mini-oscillaties met een lage amplitude worden toegepast om te controleren of er sprake is van een provocatie van pijn.
Een Faber-test wordt als positief gekwalificeerd als deze een karakteristieke pijn reproduceert (waarover de patiënt normaal klaagt), of als het bewegingsbereik significant beperkt is in vergelijking met de gezonde kant.
Conclusie
De FABER-test wordt gebruikt bij de diagnose van aandoeningen die verband houden met de heup-, lumbale of sacro-iliacale regio. Dit is een snelle en eenvoudig uit te voeren pijnprovocatietest. Bovenal begeleidt het de zorgprofessional bij het nemen van beslissingen en klinisch redeneren. Hij kan bijvoorbeeld voorstellen dat de behandelaar heupmobiliteitsoefeningen voorschrijft, of hem doorverwijzen naar medische beeldvorming om meer informatie te krijgen over de toestand van de patiënt.
Ana Boukas( Fysiotherapeut, fysiotherapeut, adviseur )
Mijn naam is Anas Boukas en ik ben fysiotherapeut. Mijn missie ? Mensen helpen die lijden voordat hun pijn verergert en chronisch wordt. Ik geloof ook dat een goed opgeleide patiënt zijn kansen op herstel aanzienlijk vergroot. Dit is waarom ik heb gecreëerd Healthforall-groep, een netwerk van medische sites, in samenwerking met verschillende gezondheidswerkers.
