de bekkenfracturenkan, net als elke andere fractuur, gepaard gaan met gevolgen. Deze brengen veranderingen teweeg in het leven van de patiënt. Ze kunnen morbide of zelfs invaliderend zijn, afhankelijk van vele factoren. Ontdekken alles wat er kan gebeuren na een gebroken bekken in dit artikel.
Ga direct naar het gedeelte dat u interesseert
Definitie en anatomie
Le bekken ou bekkengordel is de structuur die de romp met de onderste ledematen verbindt. Het wordt gevormd door de iliacale botten, het heiligbeen, het schaambeen en verschillende gewrichten.
La bekkenfractuur resulteert in de breuk van een van deze botten, vergezeld van verschillende laesies. Zenuwen, bloedvaten en nabijgelegen edele organen kunnen worden aangetast. Van deze laesies, classificaties van de bekkenfractuur. Wij onderscheiden:
stabiele laesies;
gedeeltelijk stabiele laesies waarvan de breukfragmenten enige rotatie hebben ondergaan;
onstabiele laesies, die zijn die met een volledige breuk van de bekkenring. Ze behoren tot de ernstigste.
Voor meer informatie over het onderwerp, kunt u het gedetailleerde artikel raadplegen op de bekkenfractuur die je zult vinden hier.
Bekkenfractuur: beschikbare behandelingen
Le bekkenfractuur behandeling kan conservatief of chirurgisch zijn. De keuze wordt mede bepaald door de algemene gezondheidstoestand van de patiënt en de ernst van de fractuur.
Conservatieve behandelingen voor een heupfractuur
Le conservatieve behandeling heeft tot doel de symptomen te verlichten en de gevolgen te minimaliseren om het leven van de patiënt gemakkelijker te maken. Dit zijn meestal:
farmaceutica, in het bijzonder pijnstillers: om pijn te verminderen;
orthopedische behandelingen: ze verschillen afhankelijk van de ernst van de bekkenfractuur.
Bij stabiele fracturen bestaan orthopedische behandelingen uit een functionele behandeling: ongeveer 6 weken rust. Ophangen in een hangmat is voorgeschreven in geval van een disjunctie van de schaamstreek. Er zijn ook andere orthopedische middelen zoals tractie en het dragen van een beugel. Ze zijn vaak geïndiceerd bij ouderen.
Chirurgische behandeling
Chirurgie komt in het spel in geval van: ernstige breuken, bijvoorbeeld als ze het gevolg zijn van gewelddadige ongevallen. De arts beveelt het ook aan in gevallen waarin de bekken wordt wankel. Zo wordt het inbrengen van schroeven of andere fixators (intern of extern, afhankelijk van de situatie) gebruikt om de gebroken botten te verbinden. We zijn aan het praten osteosynthese.
Vanzelfsprekend is het vóór elke behandeling belangrijk om diagnoses en onderzoeken uit te voeren.
Wat zijn de gevolgen na een heupfractuur?
De aanwezigheid van gevolgen, evenals hun aard en ernst, zijn afhankelijk van verschillende parameters.
Het type bekkenfractuur
Voor stabiele breuken, dat wil zeggen die welke betrekking hebben op de iliacale vleugel, het zitbeen, het heiligbeen, het stuitbeen, er is geen gevolgen aanzienlijk op de bewegingen van het dagelijks leven. Dit is geldig op voorwaarde dat ze goed worden verzorgd en vooral als ze de edele organen niet aantasten.
Instabiele laesiesaan de andere kant worden vaak geassocieerd met breuk van de bekkenring. Ze gaan dan gepaard met schade aan de edele organen: de bloedvaten, de zenuwen (de ischias, de lumbale plexus, enz.), de ingewanden. Als gevolg hiervan kunnen urinaire gevolgen en huidlaesies optreden. In het ergste geval kunnen ze de dood tot gevolg hebben.
De toestand van de patiënt
de gevolgen hangt ook af van alles wat de patiënt aangaat.
De leeftijd van de patiënt: de gevolgen verschillen naargelang de patiënt jong of oud is. Inderdaad, de oudste mensen zijn kwetsbaarder en zullen daarom waarschijnlijk meer gevolgen hebben.
De gezondheidstoestand en fysieke vorm van de patiënt: de gevolgen zullen niet hetzelfde zijn bij gezonde mensen, mensen met een zwakke gezondheid (osteoporose, mensen met osteopenie en mensen die aan kanker lijden).
de bekkenfractuurbehandelingen gericht zijn op het voorkomen van complicaties en het optreden van gevolgen. Als ze correct worden uitgevoerd met de juiste behandelingen, worden de gevolgen afgestoten.
Paradoxaal genoeg is de chirurgische behandelingen kan een bron van gevolgen zijn. Schroeven kunnen ongemak veroorzaken. Maar om dit te verhelpen, is het mogelijk om ze te verwijderen. De gevolgen volgorde zenuw, bot kan ook optreden en het is zeer goed mogelijk dat urinaire problemen en loopproblemen optreden. Ten slotte kan het zijn dat de bewerking gecompliceerd wordt door het genereren van infectieuze en inflammatoire gevolgen (sepsis), bloeding, zenuwbeschadiging of andere ernstige accidentele fouten.
Conservatieve behandeling daarentegen veroorzaakt over het algemeen geen gevolgen.
aangetaste organen
De manifestatie en ernst van vervolg hangt ook af van de aangetaste organen.
Ze zullen nerveus zijn als er zenuwen zijn aangeraakt.
Als ze de urinewegorganen aantasten, kunnen de gevolgen een urinewegaandoening, een urineweginfectie, hematurie (abnormaal hoge aanwezigheid van bloed in de urine) zijn.
Aan de andere kant, als de spijsverteringsorganen worden aangetast, is er een ontsteking of zelfs een perforatie op hun niveau (bijvoorbeeld bij peritonitis).
De verschillende mogelijke gevolgen
Orthopedische gevolgen: malunies, ongelijkheden van de onderste ledematen resulterend in kreupelheid en moeilijk lopen, mechanische problemen zoals heupartrose.
Nerveuze gevolgen: verlamming, ischias, cruralgia, Etc.
Vasculaire gevolgen: verhoogd risico op trombose door bedrust. Als gevolg hiervan kan de patiënt lijden aan een longembolie. De risico's van flebitis zijn ook frequent.
Psychische en psychologische gevolgen: het verlies van autonomie veroorzaakt door de breuk van het bekken kan het moreel van de patiënt beïnvloeden. Zo zal hij bij alles wat hij in zijn dagelijks leven gaat doen, afhankelijk zijn van anderen. De patiënt kan het vertrouwen in zijn capaciteiten verliezen. Hij kan zich ook hulpeloos voelen. Bovendien, als de breuk het gevolg is van hevige schokken of ongelukken, zijn de psychologische trauma's die verband houden met angst en angst niet te verwaarlozen.
Obstetrische complicaties kan voorkomen bij vrouwelijke proefpersonen.
In het ergste geval kan de breuk van het bekken leiden tot de dood.
Herstel is afhankelijk van de gegeven behandeling. Het varieert van 3 weken tot 6 weken voor: conservatieve behandelingen. Het kan enkele maanden duren bij degenen die hebben ondergaan chirurgische ingreep. Revalidatie mag niet ontbreken.
Le prognose hangt ook af van de toestand van de patiënt, de leeftijd, de ernst van de fracturen en de behandeling. Bij stabiele fracturen vindt consolidatie spontaan plaats na enkele weken. Voor degenen die onstabiel zijn, zou het langer duren voordat er consolidatie is, op voorwaarde dat er adequate behandelingen zijn uitgevoerd.
Zonder behandeling hebben onstabiele fracturen een slechte prognose. Bij ernstige complicaties staat de vitale prognose op het spel.
Mijn naam is Arotoky en ik studeer menselijke geneeskunde. Sinds meer dan 5 jaar webredacteur, richt ik me momenteel op het thema gezondheid en welzijn. Ik ben er sterk van overtuigd dat ik met mijn waardevolle artikelen veel mensen kan helpen hun klachten te verlichten en zich beter te voelen. Mijn doel is om mijn kennis over gezondheid te delen met het grote publiek door middel van webschrijven.
