Artikel beoordeeld en goedgekeurd door Dr Ibtissama Boukas, arts gespecialiseerd in huisartsgeneeskunde
de bekkenfracturen zijn potentieel ernstig. Ze worden geassocieerd met een hoog sterftecijfer tussen 5 en 15%, zelfs tot 50%. Zoals het bassin bevat: verschillende adellijke organen (vasculair, nerveus, spijsverterings-, urinair en genitaal), kan een laesie in deze regio onmiddellijke complicaties veroorzaken die fataal kunnen zijn. In dit artikel vertellen we je alles over de bekkenfracturen.
Ga direct naar het gedeelte dat u interesseert
Definitie en soorten bekkenfracturen
Le bekken is gemaakt van 3 botstructuren : L 'iliacade heiligbeen en schaambeen. Het heeft verschillende gewrichten gewijd aan de mobiliteit en staand :
het heupgewricht (het coxo-femorale gewricht);
het sacro-iliacale gewricht;
de symphysis pubica.
de bekkenfracturen kan elk van deze botten aantasten, met min of meer complexe laesies. Ze kunnen ook nabijgelegen bloedvaten, zenuwwortels of organen aantasten.
dit zijn frequente fracturen met variërende ernst. Dit varieert van goedaardige partiële fracturen tot grote vormen die de continuïteit van de bekkenring doorbreken. Voor deze vormen is het sterftecijfer erg hoog. De bekkenring fracturen vertegenwoordigen 1,5% de l 'alle osteo-articulaire fracturen.
Bekkenfracturen worden ingedeeld in 3 hoofdtypen.
Stabiele laesies met respect voor de organen van het kleine bekken: dit zijn fracturen van de iliacale vleugel, het zitbeen, het heiligbeen of het stuitbeen, zonder gevolgen voor de functie van de onderste ledematen en het loopvermogen.
Gedeeltelijk stabiele laesies met rotaties van de fractuursegmenten, maar met respect voor de organen van het kleine bekken.
Instabiele laesies met volledige breuk van de bekkenringMet schade aan de organen van het kleine bekken. Meestal vinden we vasculaire laesies, zenuwlaesies (lumbale plexus et heupzenuw), urinelaesies (gescheurde blaas, urethraletsel) en huidlaesies.
De meeste bekkenfracturen treden op als gevolg van: trauma met hoge kinetische energie. Deze trauma's omvatten:
verkeers- en verkeersongevallen (context van polytrauma, in bijna 75% van de gevallen);
arbeidsongevallen, die vooral worden gezien bij bouwvakkers, meestal na een val van een steiger;
sportongevallen zoals springende bergbeklimmers;
oorlogsongevallen bij bijvoorbeeld mijnexplosies;
defenestraties met het oog op zelfmoord of roekeloosheid;
aardbevingen;
aardverschuivingen die bekken verbrijzeling en leden.
De laesies zijn meestal ernstig en verplaatst. Ze verschijnen meestal bij jonge mensen, met een mannelijk overwicht.
de eenvoudige laesies, weinig ontheemd, betreft eerder de oudere bevolking, voornamelijk vrouwen, na een lage energie trauma.
Afgezien van hoogenergetisch trauma, zijn er:andere risicofactoren tot een bekkenfractuur zoalsosteoporose of kanker.
Symptomen van bekkenfracturen
Meestal wordt dit type breuk waargenomen bij een jong slachtoffer van een verkeersongeval.
De gewonde klaagt over een ernstige pijn op het niveau van bekkengebied. Afhankelijk van de aangetaste botten of gewrichten, kan de pijn in de schaambeen, dans l 'ouderling of in de bil.
Concreet wekt de behandelaar pijn in de iliacale regio door de coxo-femorale gewrichten te mobiliseren. Het veroorzaakt het ook door de iliacale vleugels samen te drukken en de iliacale vleugels te spreiden.
Men kan ook vinden loopstoornissen, zelfs een volledige arbeidsongeschiktheid à mobiliseer de onderste ledematen ou bewegen.
Afhankelijk van de ernst van de bijbehorende laesies, kan de patiënt presenteren:
tekenen van urogenitale en/of gynaecologische verwondingen : bloed in de urine (hematurie), anurie, vaginale bloeding, bloeding van de gehoorgang, scrotum of perineale hematoom;
tekenen van vasculaire complicaties: retroperitoneaal hematoom gemanifesteerd door een opgeblazen gevoel in de buik;
tekenen van darmbeschadiging: buikpijn of bekkenpijn, rectale bloeding, perforatie, enz.;
neurologische schade: verlies van motorische vaardigheden en gevoeligheid van de onderste ledematen, urine-incontinentie of urineretentie...
Diagnose van bekkenfracturen
Le diagnostischeen gebroken bekken aanvankelijk gebaseerd opfysiek onderzoek. Het bestaat uit onderzoek de heupgewrichten en het bekken palperen, zoeken naar:
een bekkenasymmetrie avec hoogte van a bekkenkam en onderbeen verkorting ;
een overdreven externe rotatie dynamische twee onderste ledematen wat te zien is in de grote disjuncties van de schaamstreek;
d'un gezwollen buik door een retroperitoneaal hematoom.
Un beeldbewerking is vaak nodig om bevestig de diagnose. Het bestaat in de eerste plaats uit het uitvoeren van AP en driekwart (3/4) röntgenfoto's van het bekken. Deze röntgenfoto's worden dan aangevuld met a scanner (eventueel met 3D-reconstructie) om de breuklijnen en/of eventuele botverplaatsingen duidelijk in beeld te brengen.
Afhankelijk van de context, a magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of CT-angiografie kan de bijbehorende vasculaire of kraakbeenachtige laesies specificeren en de toestand van de intra-articulaire zachte weefsels beoordelen.
Behandeling van bekkenfracturen
Afhankelijk van de stabiliteit, betrokkenheid en locatie van de fractuur wordt de behandeling chirurgisch of functioneel. Opgemerkt moet worden dat de therapeutische indicaties gebaseerd zijn op een nauwkeurige beoordeling van de laesie.
Het doel van de behandeling is om handhaven van de vitale prognose van de gewonden. De behandeling bestrijdt ook orthopedische en viscerale complicaties veroorzaakt door ernstige fracturen.
La fysiotherapie wordt sterk aanbevolen voor vind de loopfuncties en stabiliteit van de onderste ledematen.
Orthopedische behandelingen
Orthopedische behandelingen kunnen variëren afhankelijk van de ernst van de fractuur.
Functionele behandeling: het bestaat uit rust het gebroken bekken. Deze behandeling duurt 6 weken. Het wordt aangegeven in het geval van: stabiele breuken.
Hangend in een hangmat : het bekken zit in een laken en wordt boven het bed geheven. Deze positie wordt aangehouden voor: 6 weken. Deze behandeling is geïndiceerd bij: pubic disjunctie.
Continue transossale tractie in de as van de ledemaat : het doel is om geleidelijk een bevredigende vermindering van een verticale breuk te verkrijgen. Het duurt 4 tot 6 weken.
Consolidatietijd en immobilisatietijd
Als de breuk stabiel is en niet verplaatst, a eenvoudige rust bedlegerig van 6 8 weken genoeg om een goede consolidatie te verkrijgen.
Heropvoeding
In alle gevallen is een heropvoeding is nodig na de eerste immobilisatiefase. Het kan enkele maanden duren. Het is eerst passief, maar wordt later actief.
Het doel is omverzachten de gewrichten van de onderste ledematen (heup, knie, enkel en voet) evenals de gewrichten vanLumbale wervelkolom. Het is ook bedoeld om vermijd decubituscomplicaties via verpleging en fysiotherapie.
In geval van verplaatsing of onstabiele laesiewordt chirurgische behandeling overwogen.
Meestal is de behandeling gebaseerd op:osteosynthese. Het is meer bepaald een hermontage van de fragmenten van een gebroken bot door middel van metalen platen en schroeven. Afhankelijk van het geval kan de chirurg een externe fixator gebruiken.
Complicaties
de complicaties van een bekkenfractuur zijn talrijk.
Onmiddellijke complicaties: cutane, nerveuze, vasculaire, intestinale, urinaire of gynaecologische laesie.
Secundaire complicaties: flebitis, sepsis als de behandeling chirurgisch was
late complicaties: heupartrose, verkorting van de onderste ledematen, obstetrische complicaties bij vrouwen, disjunctie van de symphysis pubica die aanhoudende pijn kan veroorzaken, enz.
Bent u op zoek naar oplossingen om uw pijn te verlichten?
Ontdek de mening van ons team van gezondheidswerkers over verschillende producten die op de markt verkrijgbaar zijn (houding, slaap, lichamelijke pijn), evenals onze aanbevelingen.
Mijn naam is Arotoky en ik studeer menselijke geneeskunde. Sinds meer dan 5 jaar webredacteur, richt ik me momenteel op het thema gezondheid en welzijn. Ik ben er sterk van overtuigd dat ik met mijn waardevolle artikelen veel mensen kan helpen hun klachten te verlichten en zich beter te voelen. Mijn doel is om mijn kennis over gezondheid te delen met het grote publiek door middel van webschrijven.
