Faber-test: definitie en interpretatie (positieve test)

faber2 test faber test
Inhoud

Artikel beoordeeld en goedgekeurd door Dr Ibtissama Boukas, arts gespecialiseerd in huisartsgeneeskunde

Vernoemd naar de Amerikaanse neuroloog Hugh Patrick, is de Faber-test (ook bekend als de Patrick-test of figuur 4) een klinische pijnprovocatietest gericht op het diagnosticeren van pathologie in de heup, lumbale regio of sacro-iliacale regio. Dit artikel beschrijft de indicaties voor de test, de procedure en de interpretatie ervan.

Anatomie en definitie

Het heupgewricht wordt gevormd door de kop van het dijbeen die articuleert met het acetabulum van het bekken. Dit gewricht dient als de belangrijkste schakel tussen het onderste lidmaat en de romp en werkt over het algemeen in een gesloten kinematische keten (het ondersteunt regelmatig het gewicht van het lichaam wanneer het been aan de grond is verankerd).

De mogelijke bewegingen van het heupgewricht zijn flexie, extensie, abductie, adductie, interne rotatie en externe rotatie. De ligamenten in het heupgewricht werken om de stabiliteit te vergroten, net als de acetabulum labrum.

Faber is een acroniem voor flexie (F), abductie (AB) en externe rotatie (ER) van de heup waarbij deze drie gecombineerde bewegingen de eerder genoemde gewrichten belasten.

Indicaties

De Faber-test wordt voornamelijk gebruikt om heuppathologie te identificeren door druk uit te oefenen op het coxo-femorale gewricht, naast het lumbale gebied en het sacro-iliacale gewricht. Musculoskeletale pathologieën kunnen pijn veroorzaken tijdens de test.

Het is pijn wordt gevoeld op sacro-iliacale niveau, dit kan leiden tot de volgende pathologieën:

Als de pijn in de lies wordt gevoeld, kan dit wijzen op de volgende pathologieën:

Als de pijn in de lendenen of billen wordt gevoeld, kan dit wijzen op de volgende pathologieën:

  • Lage rugpijn
  • heup pathologie

In combinatie met andere tests zoals heupmobiliteit en kracht, maar ook met andere specifieke tests, kan de Faber-test een nuttig hulpmiddel zijn voor de behandelaar bij het nemen van de beslissing om te verwijzen voor medische beeldvorming of andere meer diepgaande beoordelingen.

procedure

De patiënt wordt in rugligging (op de rug) gelegd. Het beoordeelde been wordt in positie geplaatst om een ​​4 te vormen (meer specifiek, de heup wordt gepositioneerd in flexie, abductie en externe rotatie). De buitenkant van de beoordeelde enkel moet na het positioneren van het been voor de Faber-test op de tegenoverliggende dij rusten.

Bij het stabiliseren van de andere kant van het bekken (ter hoogte van de antero-superieure iliacale wervelkolom), oefent de beoordelaar een kracht uit die erop gericht is de knie van het aangedane been naar de tafel te duwen. Dit komt overeen met een gecombineerde beweging van flexie, abductie en externe rotatie. Aan het einde van de beweging kunnen mini-oscillaties met een lage amplitude worden toegepast om te controleren of er sprake is van een provocatie van pijn.

Een Faber-test wordt als positief gekwalificeerd als deze een karakteristieke pijn reproduceert (waarover de patiënt normaal klaagt), of als het bewegingsbereik significant beperkt is in vergelijking met de gezonde kant.

Conclusie

De FABER-test wordt gebruikt bij de diagnose van aandoeningen die verband houden met de heup-, lumbale of sacro-iliacale regio. Dit is een snelle en eenvoudig uit te voeren pijnprovocatietest. Bovenal begeleidt het de zorgprofessional bij het nemen van beslissingen en klinisch redeneren. Hij kan bijvoorbeeld voorstellen dat de behandelaar heupmobiliteitsoefeningen voorschrijft, of hem doorverwijzen naar medische beeldvorming om meer informatie te krijgen over de toestand van de patiënt.

referenties

  • https://www.physio-pedia.com/FABER_Test
  • https://fpnotebook.com/ortho/Exam/FbrTst.htm
  • https://en.wikipedia.org/wiki/Patrick%27s_test
  • https://www.researchgate.net/figure/FAbER-test-the-ankle-of-the-side-to-be-tested-on-level-of-the-opposite-patella-the-hip_fig7_325435933
Terug naar boven