Radiculopathie (cervicaal, lumbaal): wat is het? (Is dat slecht ?)

bestralingen veroorzaakt door cervico-brachiale neuralgie
Inhoud

Artikel beoordeeld en goedgekeurd door Dr Ibtissama Boukas, arts gespecialiseerd in huisartsgeneeskunde 

La radiculopathie is een van neurologische ziekten de meest voorkomende. Hoewel het vaak onopgemerkt blijft, kan het ernstige gevolgen hebben wanneer de zenuw compressie is te belangrijk. Is bij u radiculopathie vastgesteld en wilt u meer weten over deze ziekte? We vertellen je alles in dit artikel: definitie, oorzaken, symptomen en behandelingen.

Wat is radiculopathie?

de term radiculopathie komt van "radiculo" en het woord "pathy". Deze woorden betekenen respectievelijk "root" en "genegenheid". Het is een pathologische aandoening van een zenuwwortel. We praten ook over wortelpijn of radiculopathie.

Het is te wijten aan een compressie van een spinale zenuw. De oorzaak van de daadwerkelijke compressie is zeer variabel. De pijn wordt gevoeld langs het hele pad van de aangedane zenuw. Het kan zich uitstrekken tot de ledematen, onder of boven. Afhankelijk van de locatie van de gecomprimeerde zenuw, zijn er twee hoofdvormen van radiculopathie: cervicale radiculopathie en lumbale radiculopathie.

Cervicale radiculopathie

Anatomisch gezien is de cervicale wervelkolom heeft zeven wervels. We spreken van cervicale radiculopathie wanneer de compressie zich op deze wervels bevindt. Patiënten die lijden aan cervicale radiculopathie zijn verdeeld in twee grote groepen. Er zijn jonge mensen en oude mensen. We identificeren de wortel die door de aandoening wordt aangetast, afhankelijk van het pad van de pijn.

Voor het cervicale gebied kan de route door drie plaatsen gaan:

  • schouders;
  • armen;
  • handen.

Lumbale radiculopathie

Le Lumbale wervelkolom heeft vijf wervels. De lumbale radiculopathie is op deze niveaus. De betrokken zenuwwortel is ook herkenbaar aan het verloop van de zenuw.

We kunnen dan pijn vinden in:

  • dijen ;
  • poten ;
  • Of voeten.

Wat veroorzaakt radiculopathie?

We kunnen de karakteriseren oorzaken van radiculopathie afhankelijk van de leeftijd van de patiënt. Voor degenen van wie de leeftijd minder dan 50 jaar is, is de gevonden oorzaak voornamelijk de hernia. Deze laatste wordt gevormd op het niveau van a tussenwervelschijf die de nabijgelegen zenuwwortel comprimeert. Elke schijf is inderdaad omgeven door een envelop (de zogenaamde fibreuze annulus). Wanneer de laatste breekt, komt de kern naar buiten en veroorzaakt een hernia. Dit is dan een mechanische compressie van de zenuwwortel.

Een immuun- of inflammatoire oorzaak kan echter gepaard gaan met een hernia.

Voor oudere mensen kan de oorzaak zijn:

  • verdikking van bepaalde ligamenten;
  • vernauwing van de foramina tussen de wervels;
  • inflammatoire aandoeningen;
  • dynamische kankers ;
  • stofwisselingsziekten.

Na verloop van tijd verouderen de tussenwervelschijven door slijtage. Dus artrose (cervicaal ou lumbaal) is een veelvoorkomende oorzaak van radiculopathie bij oudere personen.

Daarnaast kan de groei van een tumor ook de oorzaak zijn van radiculaire pijn.

Le smal lumbale kanaal is ook een oorzaak van radiculopathie. Het is een vernauwing van het kanaal waarin de zenuwwortels passeren ter hoogte van het lumbale gebied. Deze herbehandeling is de oorzaak van een irritatie van de zenuw die de pijn verklaart. We spreken ook van lumbale knijpen.

Hoe herken je radiculopathie? (Symptomen)

Pijn is de meester symptoom gevonden in het geval van radiculopathie. Er kunnen echter andere tekenen verschijnen. We nemen vooral gevoeligheidsstoornissen waar.

Het kunnen paresthesieën zijn die zich manifesteren door:

  • gevoelloosheid van de ledematen bijvoorbeeld (armen, lichtnet, benen, voeten);
  • tintelingen;
  • tintelend.

In de meest gevorderde gevallen kan de patiënt de motorische vaardigheden van zijn ledematen verliezen.

Soorten meest voorkomende pijn bij radiculopathie zijn vervelend ischias en cruralgia.

La ischias pijn komt overeen met de compressie van de heupzenuw. Je moet weten dat deze zenuw verschillende zenuwwortels heeft. De meest getroffen wortel is die tussen L4 (vierde lendenwervel) en L5 (vijfde lendenwervel).

Zenuwcompressie kan ook de wortel tussen L5 en S1 beïnvloeden (S1: eerste sacrale wervel). Deze laatste bevindt zich net onder de achterkant. De route van deze heupzenuw begint op de bil, kruist het been en eindigt ter hoogte van de voeten.

Wat betreft de cruralgia, de gecomprimeerde zenuw is de crurale zenuw. Het bevindt zich tussen L3 (derde lendenwervel) en L4. Een van de crurale zenuwwortels bevindt zich ook tussen L4 en L5. Als deze zenuw is aangetast, begint de pijn aan de voorkant van de dij. Het gaat dan over de lies en eindigt bij de knieën.

Opgemerkt moet worden dat de wortel pijn worden versterkt door:

  • hoesten ;
  • niezen;
  • en stuwkracht.

Hoe wordt radiculopathie gediagnosticeerd?

De kenmerken van de pijn helpen bij het stellen van de diagnose in het voordeel van een radiculopathie. Het zijn echter vooral radiologische onderzoeken die dit bevestigen. Zo zal de arts u een scanner of IRM (Magnetic Resonance Imaging). Deze onderzoeken richten zich op de pijnlijke plekken. Behalve neuroimaging kunnen artsen ook andere zogenaamde elektrofysiologische (EMG) onderzoeken gebruiken.

Als uit deze onderzoeken de oorzaak van de radiculopathie niet blijkt, kan een biologische analyse worden uitgevoerd. Dit is de cytologische en bacteriologische analyse van ruggenmergvocht. Het is de vloeistof in de wervelkolom. Dit omvat het zoeken naar tekenen van infectie of ontsteking.

Een bloedsuikerspiegel kan ook worden gevraagd om te controleren op diabetes.

Wat is de behandeling voor deze ziekte?

Behandeling voor radiculopathie is gebaseerd op pijnbestrijding. Het kan al dan niet medicinaal zijn. Het is inderdaad gebruikelijk om een ​​beroep te doen op fysiotherapie om: pijn in de wortel verlichten.

Voor de behandeling met medicijnen worden de gebruikelijke pijnstillers, waaronder ontstekingsremmende medicijnen, gebruikt.

Er zijn twee soorten ontstekingsremmers: steroïde en niet-steroïde. Deze laatste zijn het meest effectief in de context van deze zenuwaandoening, maar hun langdurig gebruik brengt gezondheidsrisico's met zich mee. Ains, het wordt vaak voor een korte tijd gebruikt en in combinatie met andere medicijnen. Steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen worden als tweede lijn gebruikt.

Hier is een kleine lijst met medicijnen die meestal door de arts worden voorgeschreven om wortelpijn te verlichten:

  • paracetamol: vaak onvoldoende om pijn te verlichten;
  • codeïne: hoogste graad analgeticum;
  • tramadol: pijnstiller van een hoger niveau;
  • morfine: analgeticum gereserveerd voor zeer intense pijn;
  • ketoprofen: niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel (NSAID);
  • diclofenac: NSAID's;
  • naproxen: NSAID.

Anti-epileptica zijn ook te wijten aan hun directe werking op de aangetaste zenuwvezels. Bovendien kunnen ze direct op het getroffen gebied worden geïnfiltreerd.

La fysiotherapie is ook effectief tegen radiculopathieën. Het belangrijkste doel van de sessies is het verlichten van nerveuze spanning om radiculaire pijn te verminderen.

je kunt het ongemak veroorzaakt door radiculopathie verminderen door middel van ontspanningsactiviteiten zoals zwemmen, yoga, meditatie, etc.

Als laatste redmiddel is het mogelijk om door te gaan met de operatie om radiculopathie te behandelen. Afhankelijk van de oorzaak van de aandoening wordt de operatie zorgvuldig besproken. Het principe is relatief eenvoudig: verwijder de compressie ter hoogte van de zenuwwortel. Over het algemeen wordt pas geopereerd als de symptomen het dagelijks leven van de patiënt echt belemmeren of als ze zijn vitale functies bedreigen (moeite met het evacueren van urine en ontlasting).

Bronnen 

Terug naar boven